Tekst

Wij zijn net klaar met het avondeten en koffie en wat lekkers. Mrs. Daisy is aan de wandel. Eigenlijk is zij de hele tijd tijdens en tussen de de gangen door aan de wandel.

Rechtstreeks komt zij op mij af lopen. Haar beide handen voor haar lichaam met haar handpalmen naar boven gericht. Op haar handen is een stapel kunstig gevouwen servetten van stof. Ditmaal kijkt zij niet in de war rond en zoekende. Mrs. Daisy heeft het op mij voorzien. 

"Ik heb iets voor jou." Ik hoor de stem van het frêle kleine vrouwtje in het Engels.
Het kan van alles zijn. Ik denk aan uitgekauwd eten. Een kunstgebit. Of wellicht ligt er niets onder de servetten. Dat zou nog het beste zijn. 
"Dank u wel. Wilt u het cadeau misschien zelf openmaken? De servetten zijn zo mooi gevouwen." Ik denk nog aan een cadeau van uitgekauwd eten of een kunstgebit.

Voorzichting vouwt Mrs. Daisy de servetten open. Onder ligt haar plakje cake totaal onaangeroerd. "Deze is voor jou. Heb ik zelf gebakken." zegt Mrs. Daisy. 

"Oh wat aardig van u. Dan neem ik graag een hapje." Ik pak het plakje cake van de stapel servetten en neem een hapje. 

"Ik heb de cake eigenlijk niet zelf gemaakt," zegt Mrs. Daisy. "maar je kan altijd gewoon doen of je het zelf hebt gemaakt. Er is toch niemand die het merkt." glimlacht Mrs. Daisy.