Tekst

Van heinde en verre in Engeland wordt Mrs. Daisy herkend. Een frêle vrouw met een vastberaden stap. Haar licht grijze haar naar achteren gekamd en vast in een klassieke speld. Mrs. Daisy loopt aan het einde van de gang, haar koffer voort duwend op haar karretje. Al is de lentezon buiten volop aan het schijnen, Mrs. Daisy draagt over haar dunne blouse een bruine bontmantel. De haren van de bontmantel zijn glanzend en glad, in verschillende tinten bruin met een rond patroon. Het is niet duidelijk van welk dier deze jas is gemaakt, maar dat het een peperdure jas is straalt ervan af.  

Mrs. Daisy voelt zich goed. Het is eindelijk de dag dat zij haar dochter gaat bezoeken. Binnenkort begint zij met haar eindexamen op de middelbare school in Engeland. Het wordt spannend om uit te kiezen naar welke universiteit zij zal gaan. Het is toch belangrijk om door te leren. Mrs. Daisy is trots op haar beide dochters dat zij interesse hebben om goed onderwijs te volgen. Het is belangrijk dat zij later een goede baan krijgen en zichzelf kunnen onderhouden. Het is nu alleen even zoeken naar de bushalte. 

Verderop ziet Mrs. Daisy een groepje mensen staan. Zij zijn aan het overgooien met een bal. Na even het tafereel te hebben gadegeslagen loopt Mrs. Daisy af op een jong meisje met haar zwarte haar strak naar achter gekamd en met een licht bruine huidskleur.

"Mevrouw, mag ik u wat vragen?" zegt Mrs. Daisy beleefd.
Het meisje haalt haar schouders op en zegt:"Ja, natuurlijk, vraagt u maar." 
"Weet u misschien waar de bushalte is? Ik ga vandaag mijn dochter in Londen bezoeken, maar ik ben op zoek naar de bus."
Het meisje kijkt even niet begrijpend op."Eh, nee, dat weet ik niet. Maar misschien kunt u het beter even vragen aan de mensen die verderop staan."
"Oh, dank u wel mevrouw. Dat zal ik doen. Een fijne dag mevrouw."

Mrs. Daisy duwt haar karretje voort en besluit het aan de volgende voorbijganger te vragen. 
Daar is een man in een rolstoel. 
"Meneer, mag ik u misschien wat vragen? Weet u waar de bushalte is?"
De meneer lacht vriendelijk. "Goedemiddag ja. Wat leuk om u te zien. Hoe gaat het met uw kinderen?"
De mond van Mrs. Daisy vormt een glimlach. "Ja, goed hoor. Dank u. Weet u misschien waar de bushalte is?"
"Vroeger werkte ik in de reclame, ja. Ik heb zowat de hele wereld rond gereisd. Nou niet alle landen hoor. Frankrijk, Duitsland, soms ging ik ook naar België en ik ben zelfs een keer naar China geweest." 
Mrs. Daisy fronst haar wenkbrauwen. Deze meneer is duidelijk in de war. 
"Mrs. Daisy?" klinkt het achter haar. Mrs. Daisy draait zich om. "Mrs. Daisy, wilt u misschien een kopje thee?" Er staat nu een vrouw achter haar. 
Thee zou eigenlijk wel lekker zijn. Maar eigenlijk heeft zij haast en moet naar de bushalte. "Vooruit dan maar." zegt Mrs. Daisy. "Ik moet eigenlijk naar Londen, maar een kopje thee kan wel. Waar kan ik dan zitten?"
"Oh Mrs. Daisy, u kunt gewoon hier aan dit tafeltje komen zitten. Als u plaatsneemt, kom ik u thee brengen met een koekje."
Mrs. Daisy gaat zitten en neemt wat slokjes van de thee en bijt wat stukjes van haar koekje af. Haar gedachten dwalen af. Ze kan hier niet te lang blijven zitten. Straks mist ze haar bus. Mrs. Daisy besluit om weer op te staan en haar weg te vervolgen. Ze pakt haar karretje met haar koffer en begint weer te lopen.

Vreemd, waar is de bushalte nu. Mrs. Daisy wordt een beetje moedeloos. Verderop ziet zij een bankje staan. Ze besluit om even te gaan rusten. Haar karretje met haar koffer trekt zij dichter naar zich toe. Even nog ogen dicht. Het is een vermoeiend dag. Haar rechterhand legt zij op haar koffer. Ze voelt dat stof van haar koffer onder haar hand en dat deze dichtbij is. 

"Mrs. Daisy?" klinkt een stem ver weg. "Mrs. Daisy? Hoort u mij?"
Langzaam opent Mrs. Daisy haar ogen. Ze wrijft met haar handen in haar ogen. Hoe laat is het in hemelsnaam. Mrs Daisy tuurt naar buiten. Het schemert al licht. 
"Mrs. Daisy? Geeft u mij uw hand? Komt u met mij mee?" zegt de stem. 
Vooruit denkt Mrs. Daisy. Ze onderdrukt een geeuw. 
Het is inderdaad de hoogste tijd om naar bed te gaan.