Tekst

Het is 23:00 uur en ik ben op een verjaardag.

Eigenlijk was ik van te voren al van plan on 22:00 uur naar huis te gaan.

 “Ga je nu al naar huis?” klinkt het van een hoge sta tafel.
“Ja, ik moet morgen vroeg op weer werken.” zeg ik met een vermoeid gezicht.
“Neem nog een wijn.” klinkt de stem weer.
“Ik drink geen wijn,” zeg ik. “maar ik neem ik neem nog wel een cola.”

“De zorg in Nederland is slecht.” zegt de andere vrouw aan de statafel.
“Ja, de zorg in Nederland is heel slecht. Ik weet het, omdat mijn moeder in een verpleeghuis woont.” valt de andere vrouw haar bij.

“Iedereen wil betere zorg, alleen weinig mensen zijn bereid om er meer voor te betalen.” antwoord ik licht snauwerig. “In Amerika is het heel normaal dat je je familie of schoonfamilie in huis neemt. Verpleeghuizen daar zijn alleen maar voor mensen met geld. Mensen in Nederland zijn veelal niet bereid om familie in huis te nemen. Trouwens, de zorg in Nederland is helemaal niet slecht.”

“Ik kan het weten, want ik heb vroeger in de zorg gewerkt. Er is helemaal geen tijd voor de mensen.” zegt de ene vrouw.

“De zorg van de jaren ’90 is helemaal niet meer de zorg van nu. Bejaardentehuizen bestaan niet meer. Er zijn nu alleen maar verpleeghuizen. Alleen mensen met een zware medische indicatie komen tegenwoordig nog in aanmerking voor wonen in verpleeghuizen. Mensen komen veel slechter binnen. Terwijl anderzijds nu ook gewenst is dat mensen langer thuis blijven wonen.”

“De zorg is ook slecht betaald.” zegt de andere vrouw.

“De zorg is helemaal niet zo slecht betaald. Tegenwoordig worden er door zorginstellingen ook veel mogelijkheden geboden tot om- en bijscholing en kan je doorgroeien in de organisatie. Niet teveel natuurlijk, want de publieke opinie is dat er niet teveel managers in de zorg mogen zijn.”

“Niemand wilt in de zorg werken.” zegt de ene vrouw.

“Vind je het gek,” zeg ik. “kijk hoe mensen over de zorg spreken. Er wordt gezegd dat er te weinig tijd is en slecht wordt betaald. Daarnaast wordt er soms gezegd dat mensen alleen maar in hun luier zich aan het bevuilen zijn. Terwijl er helemaal niet wordt gedacht aan de achtergrond hiervan. Veel oudere mannen hebben prostaat problemen waardoor ze vaak naar het toilet willen gaan maar net zijn geweest. En dan komt er toevallig familie binnen en die denken dan dat zo iemand nooit naar het toilet mag. Maar sommige mensen zijn zo ver in hun dementie dat zij zijn vergeten dat zij 5 minuten geleden nog naar het toilet waren geweest. Ook zijn er mensen die regelmatig hun uitwerpselen uitsmeren over de muren en op de grond.”

Het laatste woord van mijn kant is nog niet gezegd.

“Daarnaast is zorg mensen werk. Je wilt ook niet dat mensen die even graag een kantoorbaan hebben in de zorg werken? Je wilt ook dat zorgmedewerkers die met kwetsbare mensen werken ook hart hebben voor de zorg. Dat is niet per se in geld uit te drukken. Dus niet iedereen is geschikt om in de zorg te werken. Hart voor de zorg, dat heb je of dat heb je niet.”

“De zorg in het verpleeghuis waar mijn moeder zit is fantastisch.” zegt de ene vrouw nu. “Het is zo’n mooie locatie, met lieve verzorgenden en er worden veel extra activiteiten georganiseerd.”

Ik glimlach. “Ik ga naar huis, wellicht tot ziens.”

“Tot ziens.” zegt de ene vrouw met de moeder in het verpleeghuis in Nederland. “Misschien zien wij elkaar nog weleens. Ik woon zelf in het buitenland.”