Tekst

"Zeg, je bent hier al een tijdje, het is fijn om je weer te zien. Vanaf de eerste keer dag ik je zag, was het meteen vertrouwd. Als je naar me lacht, voel ik dat het goed zit. Ik weet dat je de laatste tijd druk bent en soms zie je mij niet staan. Ik begrijp dat iedereen zijn voorkeuren heeft, maar dat is ook goed hoor. Laten wij voor nu afspreken, dat wij bijzondere vrienden zijn. Dat waren wij natuurlijk al, maar wij hadden het nog niet van te voren afgesproken. Ik laat je nu maar gaan, want ik zie dat je weer verder moet." 

Hij lacht tevreden en drukt een kus op mijn hand. Ik pak meneer T. zijn hand en geef een kus terug. Meneer T. zwaait en lacht terwijl ik naar de keuken loop om iets te drinken te halen voor één van de andere bewoners. 

(blog “Bijzondere vriend” januari 2018)

Vanochtend overleed een heel lieve man, een bijzondere vriend.

Begin van de week kreeg de heer T. een zware hersenbloeding die hem halfzijdig verlamd maakte. De heer T. woonde al in het verpleegtehuis toen ik begon in 2016.

Ik heb veel geleerd van de heer T. over de omgang met mensen met dementie. Vele keren heeft hij mij verrast.

In 2016 kon hij nog praten en onthield hij tot mijn grote verbazing dingen die ik hem vertelde. Hij vroeg hoe het ging met mijn bedrijf, of ik wel kon rondkomen. Als ik een week niet was, vroeg hij daarna op ik soms op vakantie was geweest.

Maart vorig jaar waren een groot aantal bewoners op vakantie in Lunteren. Hij was zo blij dat hij mij zag dat hij van geluk allemaal rondjes in zijn rolstoel draaide.
Een grote glimlach van oor tot oor, die ik eigenlijk alleen herinner van één van mijn grootouders.

Toen hij zijn spraak begon te verliezen en zijn gehoorapparaat, wees ik op onderwerpen in de krant en daar spraken wij dan over. Of ik schreef het op een papiertje of typte iets op mijn telefoon. De heer T. begreep het toen meteen.

Soms was de heer T. een beetje jaloers was omdat iemand anders teveel aandacht kreeg. Quasi per ongeluk reed hij per ongeluk met zijn rolstoel zachtjes tegen diegene aan. Zo geestig.

De heer T. was een grote charmeur. Hij gaf altijd een handkus. En tot zijn genoegen  kreeg hij van mij er ook altijd één van mij terug.

Toen veel dingen niet meer konden, bleef de handkus over. Soms ging ik naast hem staan of zitten en hield zijn hand vast. Een blik was voor bijzondere vrienden voldoende.

Op zijn sterfbed, was één van zijn laatste handelingen een handkus voor de verzorgende.

Mooie herinneringen aan de heer T:

Sorry, Ziggo! (mei 2016) http://www.dedementos.nl/428018798
Spic & Span (juni 2016) http://www.dedementos.nl/428417161
De krant (augustus 2016) http://www.dedementos.nl/429920001
Trouw met me (juli 2016) http://www.dedementos.nl/429446691
Vakantie (mei 2017) http://www.dedementos.nl/435090321
De Alfamannetjes (juni 2017) http://www.dedementos.nl/435485342
Bijzondere vriend (januari 2018) http://www.dedementos.nl/438554735
Da’s nou jammer (mei 2019) http://www.dedementos.nl/442435787