Tekst

De kleine dappere vrouw en ik zitten op haar kamer aan haar houten ronde tafeltje.

Terwijl ik haar nagels aan het lakken ben (fel roze dit keer), praten wij over ditjes en datjes. 




"Ik zat vroeger op een roeiclub. Dat was heel leuk. Maar als je zo oud bent als ik, dan denk je niet meer aan dat soort dingen. Ouder worden is echt niet zo leuk hoor. Tenminste, niet heel oud. Ik ben al bijna 100 jaar. Dan begint alles een beetje pijn te doen, je kan ook slechter zien. Eigenlijk word ik van alles ook best moe. Sommige dingen moet je gewoon laten rusten als je zo oud bent als ik." vertelt de kleine dappere vrouw. 

"Waarschijnlijk gaan we deze maand of begin volgende maand naar Artis, met een aantal bewoners. Lijkt u dat leuk?" vraag ik. 

"Ja, dat lijkt mij heel leuk. Alleen het probleem is, ik kan niet zover lopen." zucht de kleine dappere vrouw. 

"Maakt niet uit hoor. Ik duw u wel in een rolstoel. Als we met de rollator gaan ben ik bang dat we niet verder komen dan de pinguïns aan het begin van Artis." 

"De pinguïns? Zijn niet eerst de apen?" vraagt de kleine dappere vrouw.

"Verrek, u heeft volkomen gelijk." antwoord ik met een grote glimlach.