Tekst

De eerste keer dat ik de zorg engel ontmoet is haar vriendelijkheid, kennis en bevlogenheid voor de ouderenzorg opvallend.

Een hele vrouwelijke verschijning, altijd mooi verzorgd qua make-up en op hakken. De zorg engel is manager van de zorg van de afdelingen. 



De zorg engel en mevrouw Grumpy

Als ik eind van de middag de zorg engel wil spreken in haar kantoor loopt mevrouw Grumpy verward, in paniek en halfsnikkend over de gang. Ik loop het kantoor van de zorg engel binnen en sluit de deur net voor de neus van mevrouw Grumpy.
Mevrouw Grumpy begint nu hard te huilen en te krabben aan de deur als een kat die naar binnen wilt. Meteen voel ik mij schuldig, dit heb ik fout gedaan.
De zorg engel slaat het gade, zegt niets en opent de deur voor mevrouw Grumpy.
Er wordt een glaasje water voor haar gehaald en mevrouw Grumy gaat in het kantoor zitten.
Na een verward onnavolgbaar verhaal drogen langzaam haar tranen. De zorg engel slaat een arm om haar heen en geeft haar een kus. Mevrouw Grumpy is weer kalm en loopt zorgeloos het kantoor uit alsof er voorheen niets aan de hand was. 

De zorg engel en haar kantoorgenoten

Een paar maanden later wil ik even langs bij de zorg engel voor een praatje. Tot mijn grote verbazing zit Lea, één van de bewoners van de andere afdeling ook in haar kantoor.
Lea zit op een stoel, haar hand gaat af en toe van de snoeppot naar haar mond, op de Ipad naar liedjes te luisteren. 
Ik ga op een stoel zitten en kijk naar de zorg engel. De zorg engel ziet er zoals altijd mooi verzorgd uit. Wat beschamend kijk ik naar mijn gympen. Gelukkig dat mijn nagels zijn gelakt. 
Lea staat op en zegt: "Ik ga weer verder."  
Dan loopt Lea mijn richting op en zegt: "Ik vond het gezellig je weer te zien."
Ik krijg drie zoenen op mijn wang en Lea loopt het kantoortje uit. 

Bij de deuropening zie ik de wielen van een rolstoel.
"Kunt u mij helpen, ik ben bezig met een verhuizing." zegt de keurig uitziende man. 
"Maar meneer, de verhuizing is allang achter de rug. U woont hier alweer een tijdje." 
"Waar is mijn vrouw?" vraagt de man.
"Uw vrouw? Die is waarschijniljk gewoon thuis. U woont hier." 
"Ik denk dat ze een ander heeft." De man kijkt nu bezorgd om zich heen.
"Denkt u dat zij een ander heeft?"
"Welnee," zegt de zorgengel. "Daar is uw vrouw veel te oud voor. Maar wát ziet u er weer keurig uit vandaag."
De man glimlacht, het compliment komt aan.
"Hoeveel pakken had u ook alweer vroeger?" 
"Vroeger had ik wel tachting kostuums." vertelt de man trots. 
"Misschien moet u nog even gaan kijken in de woonkamer, het avondeten begint zo."
"Dat is een goed idee van u." Tevreden vervolgt de man in zijn rolstoel zijn weg. 

De zorg engel en de kurkentrekker

Onlangs was de eerste borrel op de afdeling.
De witte wijn fles heeft een schroefdop. De fles met de rode wijn die ik het gekocht niet.
"Ik ga wel even aan de keuken vragen of er ergens een kurkentrekker is." zegt de zorg engel.
Voor de keuken moet je eerst een aantal verdiepingen naar beneden, het gebouw doorsteken en dan naar de andere kant van het andere gebouw zijn.

"Waar is ze?" vraag meneer T. enige tijd later. 
Meneer T. is behoorlijk doof, dat maakt een gesprek moeilijk. Verbaasd kijk ik naar meneer T. Mogelijk is het een waanbeeld. 
"Ze, meneer T.?" vraag ik.
"Ja, waar is ze?" vraagt meneer T., niet van plan om zich uit het veld te laten slaan.
"Wie bedoelt u meneer T.?"
"Nou die vrouw... Ze kwam hier binnen... En verdween plotseling... Die vrouw... Wat een vrouw... Ik heb haar volgensmij nooit eerder gezien... Zij sprak tegen mij... Niet iemand die hier echt hoort denk ik... Een echte dame hoor... Keurig gekapt... Ze had ook schoenen met hakken aan... Echt een verschijning... " Dromerig kijkt meneer T. voor zich uit denkend aan zijn engel. 

"Oh, dat is de zorg engel." glimlacht de verpleegkundige.