Tekst

"Ik zou eigenlijk best wel een keer naar het strand willen." zegt de kleine dappere vrouw. 
"Het afgelopen jaar heb ik nog helemaal niet de zee gezien." 

Volgensmij is het al jaren geleden is dat zij de zee heeft gezien, maar zeg hier maar niets over.

"Dat is goed, kleine dappere vrouw. Ik zal vragen of ik u mee mag nemen naar de zee." 
"Dat zou fijn zijn." 

"Wij moeten alleen even nadenken over wat handig is. Ik krijg uw rollator wel in de auto, maar ik denk niet dat u een heel eind kan lopen." 
Het is even stil. De kleine dappere vrouw denkt even na.

"Ik heb nog wel een invalide kaart voor parkeren. Die kunnen wij misschien wel gebruiken."
De kleine dappere vrouw vertedert mij. "Ik denk niet dat dit mogelijk is vanwege het kenteken."
Waarschijnlijk is de invalidekaart al jaren verlopen. 
"Straks worden wij nog aangehouden door de politie. Dan moet iemand van het verpleegtehuis ons ophalen bij het bureau." 
"Dat zou dan wel echt een uitje zijn, hè!" de kleine dappere vrouw lacht.

"Je kan mij ook afzetten bij de boulevard. Dan wacht ik op je en kan je ondertussen de auto parkeren."
"Ik denk dat dit niet mag, straks gebeurt er iets met u en kan ik u niet meer vinden."
"Maar ik blijf gewoon op je wachten hoor... Ik probeer mee te denken."
De kleine dappere vrouw glimlacht lief. 

Ik zie het al voor mij. Als ik terug loop naar de afgesproken plek, een lege boulevard, enkele mensen, veel vogels, maar geen kleine dappere vrouw. 

"Ik heb een idee. Misschien kunnen wij naar Huis ter Duin gaan. Dan kunnen wij lunchen met uitzicht op het strand."
"Dat is toch in Noordwijk?" vraagt de kleine dappere vrouw.
Vaak ben ik echt verbaasd hoe goed zij zich dingen herinnert. 

"Ja, dat klopt. Dan kunnen wij dichtbij parkeren. Ook zijn er geen hobbelige paden, alles is vlak. Wij kunnen parkeren op het terrein, dienen alleen door het hotel te lopen en dan komen wij uit op het terras met uitzicht op zee." 

"Huis ter Duin is erg mooi. Maar het is toch heel duur?" 
De kleine dappere vrouw is inderdaad scherp.
"Ik moet eerst vragen of ik u wel mag meenemen hoor. Daar gaat toch even wat tijd overheen, ben ik bang."

"Dat is niet erg hoor. Dan heb ik nog even tijd om te sparen." zegt de kleine dappere vrouw.